Er zijn getraumatiseerde kinderen bij wie de behandeling van hun trauma’s lastig is. Deze kinderen willen niet over hun herinneringen praten, hebben geheugenverlies van hun herinneringen of het kind en/of de verzorgers en/of de verwijzer schatten in dat het kind mogelijk ontregeld raakt of dissocieert als er over die herinneringen wordt gesproken. Men is bang om erover te beginnen en het kind overstuur te maken; we willen geen ‘slapende honden wakker maken’. Toch is het belangrijk dat wel te doen, want deze onverwerkte trauma’s kunnen leiden tot ernstige klachten en een achterstand in de ontwikkeling. Maar hoe?

Met de Slapende Honden methode wordt een analyse gemaakt van de mogelijke barrières voor deze kinderen om over hun traumatische herinneringen te praten. Dan kan er een behandeling worden opgezet die gericht is op het opheffen van die barrières. Als het kind uit huis geplaatst is, is de samenwerking tussen behandelaars van het kind, van ouders, groepsleiding, pleegzorgwerkers, gedragswetenschappers en (gezins)voogden essentieel om deze kinderen ontvankelijk te maken voor traumaverwerking.

In de eerste dag van deze workshop wordt de behandelmethode uitgebreid toegelicht en er wordt met name geoefend met het analyseren van barrières om te kunnen praten over traumatische herinneringen en het vormgeven van een behandeltraject aan de hand van (eigen) casuïstiek.

In de tweede dag staat de vooral de behandeling centraal. Er wordt ingegaan op vragen, veel voorkomende lastige situaties, dilemma’s en valkuilen en worden aan de hand van een voorbeeld casus allerlei interventies toegelicht. In de middag wordt aan de hand van een eigen casus geoefend met het vormgeven van actieplannen. Van deelnemers wordt een actieve inbreng verwacht.

Na deze workshop hebben deelnemers voldoende theoretische achtergrond en praktische kennis opgedaan om een behandeltraject (mede) te kunnen op zetten voor chronisch getraumatiseerde kinderen die traumaverwerking nodig hebben.